De laatste zonnige dag en geen internet meer

Dat heb je dan weer op je laatste dag: Halverwege het schrijven van deze blog viel donderdag-avond het internet weer weg. En ook de vrijdag ochtend was het nog niet opgelost. Dit is Afrika man!

Maar vrijdagmiddag moesten wij toch echt vertrekken. Want om 19.20 uur zou ons vliegtuig vertrekken, en wij wilden dan wel graag mee. Ook het online inchecken wilde niet meer, dus stoelen reserveren zat er niet meer in. Op de luchthaven bleek vervolgens dat met het bagage inchecken jezelf ook al was ingecheckt. En dus niet naast elkaar. Maar Air-France werkte dus niet mee. Gelukkig konden we na veel onderhandelen dan toch voor elkaar krijgen dat ze Gloria naast Jolanda liet zitten. Helaas wel een eindje verderop in het vliegtuig dan Ernst-Paul met Thabo en Kya. De KLM daarintegen deed in Parijs helemaal niet moeilijk. Na wat getik in de computer hadden ze een hele rij voor ons in het volle vliegtuig gereserveerd, in minder dan een minuut.
Je ziet, met een beetje goede wil is er van alles mogelijk!

Dan nu alsnog de donderdag:

Voor dat je het weet is het al weer bijna tijd om te gaan. Vandaag zijn we nog even naar de Union Buildings geweest en hebben onderweg eindelijk de eerste Jacaranda's mooi in bloei zien staan.

Omdat Pretoria wat hoger ligt dan veel omringende gebieden zie je hier de bomen later in bloei komen.
Toen wij gisteren in Mabopane waren zagen we veel meer Jacaranda's bloeien. Ook Liaan had ons al verteld dat ze in de lager gelegen dalen ze al bloeiden.

Maar straten vol met bloesem aan de bomen zal waarschijnlijk pas volgende week komen in Pretoria. Misschien dat het droge weer er ook mee te maken heeft. De provincie Gauteng heeft hier in Zuid Afrika deze lente zo goed als geen regen gehad. En ook de vooruitzichten zijn, wat dat aangaat niet goed: Het zal de komende twee weken erg droog en warm (33 -35 graden) blijven waardoor er heel veel vocht verdampt uit de grond. Het lijkt er op dat de warme, droge zomer al van start is gegaan en de lenteregens wegblijven.


Tel je daar bij op dat de gemiddelde inwoner van Pretoria niet bepaald zuinig is met water (er zijn veel kleine lekkages bij de water-aansluitingen van de huizen) dan kun je de moeilijkheden zien komen.

Zuid-Afrika gebruikt gemiddeld al 20% méér zoet water dan dat er in een jaar binnenkomt (regen + beken). Als je dan de alarmerende berichten in de krant leest ( http://www.volksblad.com/Suid-Afrika/Nuus/Skok-in-landboukringe-oor-oopgroefmyne-20121003 ) dan denk ik dat president Zuma wel grotere problemen heeft dan de komende verkiezingen (2014), waar de krant ook mee vol staat.

Jolanda heeft van het warme weer gebruik gemaakt om Gloria nu eens écht in het zwembad mee te nemen. De bandjes wilde ze eerst niet om haar armen, maar toen ze zag dat het Mickey Mouse was wilde ze toch wel graag. Na wat gespetter van mem met Thabo & Kya was ze jaloers genoeg om het te proberen. En jawel, ze zat helemaal in het water. Wel wat eng maar toch leuk!

Maar goed, wij gaan voor de echte warmte weg en kleden ons dik aan voor de herfst in Nederland. Als Air-France nu mee gaat werken krijgen we misschien nú wel alle koffers in gecheckt. De elektronische incheck via internet werkt sowieso al niet omdat Gloria niet bij één van ons op het vliegticket staat genoemd ("alleen reizende kinderen dienen met begeleidende volwassenen in te checken bij de balie."; en dat vertellen ze je nú pas!) Hopelijk zetten ze haar niet ergens alleen achterin.

Baie Groetjes en tot zaterdag.
Thabo, Kya, Gloria, Jolanda en Ernst-Paul.


Nog even dit...

We vinden het heel fijn om in de komende tijd iedereen weer te zien en te spreken. Natuurlijk kunnen we niet wachten om Gloria aan jullie te laten zien! Maar toch willen we jullie vragen om haar niet te nadrukkelijk te benaderen. Zoals een baby automatisch leert wie zijn/haar ouders zijn, zo moet Gloria dat nu nog leren.
Dat betekent dat we jullie willen vragen om haar niets te geven. Doe dat altijd via ons! Ook als ze valt of als er iets is, stuur haar dan naar ons toe. Zo leert zij het snelst dat wij het zijn bij wie ze altijd terecht kan.
We hopen dat jullie hier rekening mee willen houden en er begrip voor hebben dat wij Gloria eerst nog een beetje 'op de achtergrond' houden...!

Van zon en ‘hartseer’

Ja, die twee dingen hebben onze dag vandaag wel bepaald: de zon was overdadig aanwezig, het was echt ontzettend warm, zelfs voor Afrikaanse begrippen. Maar meer nog: de ‘hartseer’: een mooi Afrikaans woord dat aangeeft dat je ergens pijnlijk door getroffen bent. En pijnlijk getroffen waren we! Lees maar mee...

De dag begon alweer vroeg. Om negen uur moesten we klaar staan voor ons reisje naar de ambassade. Gelukkig is het maar tien minuten rijden naar de Nederlandse ambassade, dus dat was geen probleem. Lizl had een afspraak gemaakt en dat was onze ‘redding’: Het was erg druk bij de ambassade, maar wij mochten mooi op tijd onze aanvraag doen voor een noodpaspoort voor Gloria. Binnen tien minuten stonden we weer buiten. Zelfs de pasfoto werd in één keer goedgekeurd.

Prachtig op tijd leverde Lizl ons af bij het kantoor van Chrisna. Zij is, zeg maar, de directeur van Lesedi le Batho d.i. een uiterst waardevol project in Mabopane: Een township zo’n 45 kilometer buiten Pretoria. Wie ons de vorige keren heeft gevolgd heeft hier al eerder iets over kunnen lezen.
In Lesedi is Chrisna een nieuw project gestart waarover jullie hier de afgelopen week al eerder hebben kunnen lezen: Het Restore-project. Ter ondersteuning van het project mochten we haar 450 Euro aanbieden. Een geweldig bedrag waar ze zichtbaar door ontroerd was! Baie dankie dus aan hen die een bedrag hebben overgemaakt!

Met eigen ogen hebben we kunnen zien dat dit geld goed gebruikt wordt. Rond 11 uur waren wij vanmorgen bij Lesedi le Batho en de Restore-vrouwen (om de deelnemers aan het project zo maar even te noemen) hadden al een gesprekskring achter de rug. Rond 9 uur ’s ochtends worden zij opgehaald van de plek waar zij normaal gesproken staan om hun werk te doen. Zij worden met een busje opgehaald. De chauffeur van dat busje heeft zelf in het verleden veel te danken gehad aan Lesedi le Batho en daarom werkt hij deze dag voor een heel zacht prijsje voor het Restore-project. Geweldig!

Tegen 10 uur begint de gesprekskring. De social workers gaan met de vrouwen in gesprek over van alles en nog wat. Doel is om hun vertrouwen te winnen. Ze worden dus niet gedwongen om te praten over hun dagelijks leven. Er wordt geprobeerd hen te laten voelen, dat er mensen zijn die om hen zelf geven en die hen willen helpen een betere toekomst op te bouwen.

Na de gesprekskring gaan de vrouwen naar de cursus die ze hebben gekozen. Zij kunnen kiezen uit een computercursus, een soort van handvaardigheidscursus en een cursus in de bakkerij.

Tijdens het eten (rond 12 uur) konden wij met hen in gesprek gaan. Er waren vanmorgen weer zeven vrouwen aanwezig. Met zes van hen zaten wij aan tafel.
Het is heel duidelijk dat ze allemaal deze kans van harte aangrijpen. Ze voelen zich welkom en gezien. Op straat zijn zij slechts ‘wegwerpartikelen’; in Lesedi worden zij gezien zoals zij zijn: Waardevolle vrouwen, kinderen van God!

Op mijn vraag of de vrouwen elkaar al kenden vóórdat ze hier kwamen, luidt het antwoord: Ja! Zij helpen elkaar en vormen elkaars ‘vangnet’. Er is immers níémand die naar hen omkijkt! De eerste keer dat ze naar Lesedi toe kwamen, deden ze dat dan ook erg huiverig! Ze stapten immers wederom zomaar bij iemand in de auto zonder absoluut zeker te weten waar ze naar toe zouden gaan. En wie zal hen missen als het fout gaat...?
Daarin steunen deze vrouwen elkaar. Zíj kijken naar elkaar om en proberen zo goed en zo kwaad als het gaat op elkaar te passen.

Na het eten werden de vrouwen opgehaald om weer naar huis gebracht te worden. Later die middag bleek dat de chauffeur hen ook nog even naar het voetbaltoernooi had gebracht waar wij ook nog te gast waren. Hij wilde hen nog een fijn uitje bezorgen, en dat lukte wonderwel!

Naast deze vrouwen mochten we in Lesedi ook de social workers ontmoeten die dagelijks werken met de bewoners van Mabopane. Zij staan voor hen klaar om hen te leren computeren, bakken, of naaien / kralenwerk doen. Ook is er een crèche en een schooltje. En in de fabriekshal worden wc-rollen gemaakt. In enorme rollen wordt het papier aangeleverd, waarna de werkers van Lesedi het papier op kleinere rollen (met precies genoeg velletjes papier per rol) draaien, om tenslotte de kleinere rollen in precies de juiste maat wc-rollen te snijden.

Terwijl wij rondkeken en met deze en gene in gesprek gingen, racete Chrisna druk heen en weer. Wat was het geval? Lesedi organiseerde vandaag een voetbaltoernooi voor jongeren. Het is deze week vakantie voor de scholen en dus hebben de jongeren weinig te doen. Om hen een leuke, goede activiteit aan te bieden, is het toernooi bedacht.
Nou, om een lang verhaal kort te maken: Er ging nogal iets mis bij het toernooi en dat was voor Chrisna toch echt een grote teleurstelling! Gelukkig konden de jongeren er prima om voetballen, dus die hebben een prachtige dag gehad! Wel in de brandende zon, maar goed, dat namen ze op de koop toe.

Op weg naar huis vroegen wij aan Chrisna wáár de Restore-vrouwen nu door het busje worden opgehaald. Zij was zo aardig om erbij langs te rijden. Ergens buiten Mabopane, aan een doorgaande weg, stonden ze daar op een parkeerterrein. Stoffig, droog, in een weinig hoopgevende omgeving. De zon schijnt dan misschien voor niets, maar verder kost het leven geld! Door de omstandigheden gedwongen hebben deze vrouwen geen énkele andere keuze dan op zo’n onwaardige manier geld te verdienen. Als ze ‘geluk’ hebben treffen zij vanavond klanten die netjes betalen voor de geleverde diensten. Als ze pech hebben worden ze beroofd, of weigert de klant achteraf te betalen. Ons gebed is dat God hen ook deze nacht zal bewaren en dat zij veilig en wel de zon weer over hun leven zullen zien opgaan!

Baie drukkies,
Ernst-Paul, Jolanda
Thabo, Kya en Gloria.

Co-Fi

Vanmorgen is Lizl nog even langs geweest om te kijken hoe het gaat. Ze was heel tevreden en morgen komt ze onze laatste papieren ophalen voor hun eigen administratie. Dan zullen we ook ons eind-gesprek krijgen.

Woensdag gaan we dan nog even naar de ambassade voor een nood-paspoort voor Gloria. En we gaan natuurlijk bij het project ‘Restore’ kijken.
(Zie: http://adoptiegloria.blogspot.com/2012/09/project-restore.html )

Vandaag hebben we gebruikt om wat te winkelen en inkopen te doen. De winkelstraat in Hatfield is grondig uitgebreid (voor het wereldkampioenschap voetbal van 2010) met veel nieuwe winkels en vooral veel restaurantjes.

Eén van deze nieuwe restaurants is Co-Fi. Hier hebben wij lekker op het terras geluncht.

Om Gloria alvast een idee te geven van wat er gaat gebeuren heeft Jolanda een ‘kalender’ gemaakt waarop we de nachten afstrepen die we gehad hebben. Zo kan ze zien hoelang het nog is tot we naar huis vliegen.

De groetjes uit een baie warm Pretoria (32 graden).