"Bokke wys wat in hulle steek"

De tekst die boven dit stukje staat, stond gisteren als kop in de krant. De ‘Bokke’ zijn natuurlijk de ‘Springbokken’. Dit zijn niet alleen de nationale dieren van Zuid-Afrika, maar zo is ook het nationale rugby team genoemd.
Het rugby is hier erg populair onder de blanke Afrikaners en toen wij hoorden dat er een interland werd gespeeld in het beroemde Loftus stadion (hier om de hoek), hadden wij dan ook een drukte van belang verwacht. Maar dat viel allemaal erg mee. Er waren wel leger- en politie helikopters in de lucht, maar op straat was het allemaal goed geregeld en erg druk werd het niet. Uiteraard stonden wel in alle straten, om het stadion heen, auto’s geparkeerd en werden er vrolijk, voorafgaande aan de wedstrijd, overal op straat de stoelen en de ‘braai’ (BBQ) uitgestald.

Zelf heb ik (EP) nog even een nieuw T-shirt gescoord van de ‘Bokke’. Maar verder hebben we een rustig weekeinde in de zon (24-28 graden), in de tuin gehad.

Thabo schijnt nu eindelijk de slag te pakken te krijgen met het zwemmen (kikker, vliegtuig, potlood). Hopelijk is zijn zwemjuffrouw tevreden.

Nog even dit:
We zijn heel blij dat we de kans krijgen om woensdag a.s. het eerdergenoemde project van Esther (Restore) te bezoeken! Met eigen ogen zien wat er gedaan wordt, is nog altijd de beste manier om betrokken te zijn én om op een juiste manier te laten zien wat er allemaal gedaan wordt om vrouwen in uitzichtloze situaties te helpen. We zouden het natuurlijk ontzettend fijn vinden als we het project ook - met jullie hulp! - op financiële wijze kunnen ondersteunen. En zoals Esther ook al schrijft: Ook jullie gebed is onmisbaar! Helpen jullie mee?
Zie: http://adoptiegloria.blogspot.com/2012/09/project-restore.html

Groeten uit Pretoria, het is weer baie rustig.

Op safari

Vandaag zijn wij met Liaan meegereden naar het Rhino and Lion Nature Reserve, een uurtje rijden vanaf  Pretoria. Het ligt nog in de provincie Gauteng, in de buurt van het vliegveld Lanceria (uitwijk mogelijkheid voor vliegtuigen naar O. R. Tambo, JHB).

Het is een mooie mix tussen de tour naar Pilanesberg, die ons te lang duurde en dat te ver weg is en het Lion-park, dat minder verschillende dieren heeft.

Ik laat de foto's voor zichzelf spreken.

Rennende Pumbaatje, zonder Timon

Elandbok

De Wilde Hond (Nou ja, wild?!)

De 'Witte' leeuw

Het wrattenzwijn (Pumba)

Het Witvosje

Samen met onze gids Liaan mochten we de Tijger- en Leeuwen-welpjes aaien

De panthers

Buffalo

En tot slot de Neushoorn

Er was ook een reptielenhuis. Binnen was Kya heel ge-intrigeerd naar een enorme slang aan het kijken die langs de bovenkant van het aquarium kroop. Totdat ze zo ineens een raar gekriebel in haar nek voelde en het uitschreeuwde! Ze was zo geschrokken van haar 'nieuwe' haar dat in haar nek kriebelde dat ze dacht dat ze een slang in haar nek had!

Gelukkig was ze snel van de schrik bekomen.

De kindertjes liggen nu veilig en wel weer lekker te snurken op bed.

De safari groeten van de fam. Paans.

Jacaranda’s en andere b(l)oeiende haardracht

Vanmorgen zijn wij naar de regeringsgebouwen getogen in Pretoria. Deze mooie monumentale gebouwen lagen voorheen altijd aan een park dat zich langs de Kerkstraat (Churchstreet) uitstrekte. Deze straat, wist Liaan ons te vertellen was voorheen altijd de langste straat (/ weg) van heel Afrika.

Het park ligt nu echter aan een geheel andere straat, zonder dat de straat of het park verhuisd is. De (nieuwe) burgemeester van Pretoria is nl. erg verbolgen dat hij de naam van de stad niet mocht veranderen in Tshwane en besloot dan maar liefst 27 straten tegelijk een andere naam te geven. Daarbij werd een groot deel van de Kerkstraat, zonder vóóraankondiging, anders genoemd: De Stanza Bopape street. Of de bewoners van de straat dit nu leuk vinden of niet.

Een naamsverandering van Schoemanstraat (minister tijdens apartheidsregime en een militant voorstander daarvan) naar Francis Baard street (ANC-activist tegen het apartheidsregime) kan ik nog wel volgen, maar dat de Beatrix-straat dan ook de Steve Biko street moet worden omdat Beatrix en het Nederlands koningshuis naar het apartsheids verleden zouden verwijzen?
(De Nederlandse overheid vond deze laatste opmerking trouwens geen belediging!)

Maar genoeg frustratie. Bij de regeringsgebouwen hebben we lekker in het zonnetje gezeten en zijn we langs de Afrikaanse marktkraampjes gewandeld die ze daar voor de toeristen hebben neergezet.

Op de terugweg liepen we onder de eerste bloeiende takken van de Jacaranda bomen door. Deze bomen bloeien in oktober prachtig mooi met paarse bloemen. Het zijn dan ook deze, eigenlijk Zuid-Ámerikaanse, bomen die de beroemde plaatjes van Pretoria sieren. (Deze bomen zie je ook op de achtergrond van onze weblog.)

Op de hoek met de Beckett-street was een kapperszaakje dat Kya haar aandacht trok.
En wat we toen aan kindertjes weer mee kregen moeten jullie zelf maar eens zien.

Het ging bij beide niet zonder traantjes, de dames van de kapper wisten van aanpakken, maar het resultaat mocht er zijn!

Bij het Guesthouse aangekomen bleek de monteur voor de wasmachine er ook net aan te komen. Hij hoefde niet erg lang te zoeken naar het probleem. Hij verplaatste de wasmachine een beetje, trok de knik uit de afvoerslang en klaar was de machine weer!

Tja.

Daar moet je dan ook voor gestudeerd hebben.

Met de zonnig blauw-paarse groeten uit Tshwane Pretoria,
Gloria, Kya, Thabo, Jolanda en Ernst-Paul.

Pannenkoeken met Bobottie, appeltaart, bananensplit en chocolademousse

Gisterochtend kwam inderdaad, zoals wij al verwacht hadden, Lisl nog even langs voor de papieren van de rechter, die nu in het administratieve systeem van Zuid-Afrika verwerkt moeten worden.

Later hadden we een weerzien voor Jolanda met het guesthouse Alleyn Mansions
( http://studiereisza.blogspot.com/ ). Lucy, een van de werknemers wist zich Jolanda ook nog te herinneren. Ze vonden het bij Alleyn jammer dat we deze keer gekozen hadden voor The Rose, maar konden het zich wel voorstellen dat de kinderen blij waren met de grote tuin hier in The Rose.

Wij waren bij Alleyn omdat de dames van “Sheriat, Uplifting Women” de producten van deze dames promoten aan de (aspirant) adoptie-ouders. Sheriat probeert vrouwen in moeilijke omstandigheden een kans te geven in de maatschappij door hen vaardigheden aan te leren waarmee zijn zichzelf kunnen onderhouden.

Wanneer jullie al met ons meelazen bij de adoptie van Kya, dan herinner je je nog wel dat wij toen getuigen waren van het begin van deze, nu zelfstandige, poot van SA Cares for Life. (Toen heette het nog “het winkeltje van Marijke van SA Cares for Life”). Binnenkort gaat hun website de lucht in: http://www.sheriat.co.za/

Wij hebben het bezoek feestelijk afgesloten met een bezoek aan Harrie’s Pancakes. Hier hebben wij op het rustige terras ieder onze pannenkoek gegeten. Toen mem en heit hun pannenkoek ophadden en Thabo zijn pannenkoek met chocolademousse voor gezien hield, stopte er een enorme bus met Duitsers voor de deur van Harrie’s Pancakes.
Even hadden wij de hoop dat ze voor de snuisterijtjes van Delagoa kwamen. Maar helaas, zij zetten het hele terras vol. Toen er ook nog een taxi-busje stopte met nog meer toeristen voor Harrie hielden wij het voor gezien en duwden de banana-split pannenkoek van Gloria in haar mond en vertrokken naar de Woolworth's supermarkt verderop.
Na even in het Venning-park geschommeld te hebben waren de kinderen het zat en keerden we terug naar The Rose.

Vandaag, woensdag 26 september, zijn wij met Liaan (terug) gegaan naar Lesedi Cultural Village (Zie: http://www.africatreasure.co.za/portfolio/lesedi-cultural-experience/ ).

Deze dag hadden we ook al met de komst van Thabo gedaan. Ze geven hier uitleg over de vijf belangrijkste en grootste (Bantu) stam-culturen van Zuid-Afrika: De Zulu’s, de Ba-sotho, de Xhosa, de Pedi en de Ndebele. Maar dit is zo vreselijk veel info tegelijk, over culturen waar wij weinig vanaf weten, dat het ons wel zinvol leek om dat nog eens mee te maken. Zeker nu de kinderen er ook iets van mee kunnen maken.

Het was Thabo allemaal wat teveel en toen het afgesloten werd met een grote dans-show wilde hij niet meer.

Kya en Gloria en mem keken de show nog even af en aan het einde hebben we met z’n allen nog wat bijzonders gegeten: Krokodillen-vlees!

Verzadigd en verkwikt zijn wij toen naar huis geschikt.

Baie groetjes en tot morgen.

Project “Restore”

“Ik weet niet wat jou zover heeft gebracht
Als ik jou zie `s avonds bij het park
De autolichten beschijnen je lichaam
Zonder ogen, zonder herinnering

Ik neem aan dat je nooit liefde hebt gehad
Ook niet toen dat zo belangrijk voor je was
De woorden die bij jou horen zijn goedkoper dan ik dacht
In een seconde ging het regenen vannacht

Ga die wereld uit
Een seconde en rij snel door die wereld uit
Ga die wereld uit
Een seconde en kijk goed rond in ons paradijs
En vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt

....

En alles blijft bij het oude, als hij weer naar huis rijdt”

(Frank Boeijen, ‘Kronenburgpark’)

Aan de tekst van dit liedje moesten wij denken toen wij het verzoek van onze lieve vriendin Esther kregen om het project “Restore”, hier in Pretoria, te steunen.

Daarom plaatsen wij hieronder haar (enigszins verkorte) oproep.

“Oh, Think twice, 'Cause it’s another day for you and me in paradise”;

http://www.youtube.com/watch?v=Qt2mbGP6vFI

Fam. Paans.


“Het is zomaar een ochtend op een gewone doordeweekse dag. De brandende zon staat hoog aan een strak blauwe hemel. Langs de kant van de weg staat een jong tienermeisje van 16 jaar. Als je dichterbij komt, zie je dat ze zich uitdagend en schaars gekleed heeft. De blik in haar ogen is uitnodigend, maar tegelijkertijd ook koud.

Ze staat daar in de hoop wat geld te kunnen verdienen omdat ze de wanhoop nabij is. De omstandigheden waar in ze leeft zijn schrijnend. De kranten die ze heeft zijn niet om te lezen, maar om ze te gebruiken als maandverband...

Als ze ‘geluk’ heeft verdient ze vandaag genoeg om voor één keer eten te kopen voor haarzelf en haar jongere broertje en zusje. Zónder condoom (met alle risico's van dien) verdient ze twee keer zoveel als mét. Als ze misbruikt en geslagen wordt heeft ze niets.

40.000 prostituees extra naar Zuid-Afrika voor de Wereld Cup voetbal 2010...

Vernedering, eenzaamheid en vuiligheid is alles wat ze heeft. Er is niemand die dit van haar weet of haar beschermt. Als ze nog iemand heeft...

Het zou je dochter of je zus maar zijn…

Ongeveer 2000 jaar geleden ontmoette een dergelijke vrouw een onbekende bij de waterput. Hij kijkt dwars door haar geschonden leven heen en ziet haar gewonde en gekwetste hart. Hij ziet haar schaamte en haar verdriet. En Hij biedt haar Zijn genezing en HERSTEL (= Restore) van waardigheid aan. Ze accepteert het gretig. (Johannes 4: 1-42).

Hij, Jezus Christus, is gekomen om te HERSTELLEN wat kapot is. En ook Jezus heeft vrouwen van twijfelachtige reputatie in zijn stamboomlijn: Tamar (Gen. 38) en Rachab (Joz. 2)

Het centrum Lesedi la Batho (Licht voor de mensen) probeert juist dit zelfde te doen in Mabopane (een sloppenwijk ten noordwesten van Pretoria) voor vrouwen die gebroken, gekwetst, beschadigd, veracht zijn en dagelijks misbruikt worden voor geld. Een busje van het centrum brengt hen naar Lesedi la Batho, waar ze hartelijk verwelkomd worden door Chrisna (directeur van het centrum), Mittah en Tryphosa (sociaal werkers). Dit zijn drie geweldige Zuid-Afrikaanse vrouwen met een warm hart voor deze prostituees.
Ze krijgen een kop koffie of thee met wat lekkers aangeboden en worden rondgeleid in het centrum waar ze een cursus (leren naaien, mooie dingen maken van kralen etc.) mogen uitkiezen die ze de komende weken gratis kunnen volgen.
Ze praten wat samen en dan vraagt Mittah of ze voor hen mogen bidden...

Deze vrouwen zullen tegen de andere prostituees vertellen dat Lesedi La Batho een veilige plaats is om naar toe te gaan en ze uitnodigen om de volgende keer mee te komen. ( Zie: http://lesedilabatho.co.za/?page_id=2 )

Het is niet zo eenvoudig, voor deze vrouwen, om met een leven in de prostitutie te breken en een nieuwe weg in te slaan. Vaak weten deze vrouwen niet eens meer wat het is om iets te ontvangen zonder dat er iets van hun kant tegen over moet staan.

Lisha, 20 jaar lang gedwongen tot prostitutie.
Enkele dagen na deze foto werd ze bijna dood geslagen door haar pooier, omdat ze eruit wilde...

“Een paar uur later rijdt Chrisna terug uit haar werk naar huis. Onderweg ziet ze een prostituee staan praten met een klant en realiseert zich dat ze deze vrouw zo pas in Lesedi la Batho heeft ontmoet. Ze moet zachter gaan rijden want de auto van de klant staat half op de weg geparkeerd. De vrouw kijkt vanuit haar ooghoek naar de naderende auto van Chrisna, herkent Chrisna en begint uitbundig naar haar te zwaaien. En Chrisna realiseert zich hoe ze vandaag voor heel even verschil heeft gemaakt in het ontwrichte leven van deze vrouw...”

Project “Restore” (wat HERSTEL betekent) heeft hart voor deze vrouwen. En wil graag helpen uit hun puinhopen iets nieuws en moois te maken. Project “Restore” wil de handen en voeten van Jezus zijn. En wil genezing van gebroken harten en HERSTEL van waardigheid brengen in het leven van deze (veelal zeer jonge) vrouwen. Met andere woorden: Het project wil Zijn liefde (wekelijks) in actie te laten zien.

Wij hopen en bidden dat we het leven van meer dan één prostituee kunnen veranderen. En u en jij kan daarbij helpen!

Julia werd gedwongen in de prostitutie, een nachtmerrie van 16 tot 20 uur per dag. Elke dag.....
Ze zegt dat haar enige vriend en familie ‘Prinses’ is,
een beer die een vrijwilliger van de kerk haar gaf.

In de eerste plaats kan dat door te bidden voor dit geweldige project en voor in het bijzonder voor de prostituees en hun schrijnende omstandigheden. Wij geloven in de kracht van het gebed en dat God daardoor heen grote dingen kan doen! Bid alsjeblieft voor de prostituees die naar Lesedi La Batho komen. (In het bijz. elke woensdagochtend, wanneer wij dat gezamenlijk willen doen) Het vraagt moed van deze vrouwen om deze stap te zetten! Door alle afschuwelijke dingen die hen overkomen zijn, zijn ze het vertrouwen in mensen volledig kwijt geraakt. Bid voor bescherming en gezondheid. Dat ze zich onvoorwaardelijk geliefd zullen voelen! Bid mee dat God zal voorzien in de middelen die nodig zijn om dit project voortgang te laten hebben!

Ook op een praktische manier kunt u en jij helpen. Misschien wil u / jij een gift overmaken om dit project te steunen. Ál het geld gaat rechtstreeks naar dit project.

- Voor 10 euro is er een kopje koffie / thee met wat lekkers beschikbaar voor deze
   vrouwen. (Misschien wel het enige eten en drinken van die dag)

- Voor 20 euro kan het busje heen en terug rijden
- Voor 30 euro kunnen ze een tasje met luxe goederen meekrijgen: Tandpasta,
   tandenborstel en maandverband (deze dingen zijn voor het onbetaalbaar)

- Of misschien kunt u / jij zelf een bedrag vaststellen.

Binnen onze vriendengroep gaan er regelmatig mensen naar Zuid Afrika, door hen het geld mee te geven besparen we hoge internationale transactiekosten. Momenteel is de familie Paans in Zuid Afrika, dat betekent dat als je nu een bijdrage stort, het deze week nog in Zuid - Afrika is!

Je kunt je bijdrage overmaken op:

Giro 1828854 t.n.v. J.J. Pots te Drachten

o.v.v. Project Restore Zuid Afrika, “gift voor taxi”, “gift voor koffie”, “gift voor toilettas” of “vrije gift”.

Namens het “Restore-team” BAIE DANKIE! Heel, heel hartelijk bedankt!!!

Esther Pots (restore@kpnmail.nl)

(Voor de gehele tekst van Esther zie: http://called-to-restore.blogspot.nl/ )

Huiswerk maken

 Vanmorgen werden we tijdens de ochtend-koffie aangenaam verrast door een bezoekje van onze manager die - heel onschuldig - even kwam kijken hoe het ging. We zijn tenslotte hun enige gasten, op één oudere dame na.

Wij hebben haar dus uitgebreid ingelicht over ons lijstje met klachten (zie gisteren) en haar rondgeleid.
Ann (de manager) verontschuldigde zich voor het niet beantwoorden van onze berichtjes op haar telefoon; ze had net weer een nieuwe telefoon (maar wel het zelfde nummer gehouden?!?!). Zij begreep dat we onaangenaam verrast waren over het niet functioneren van de wasmachine, maar deze werd mórgen na gekeken. De overige dingen heeft zij opgeslagen in haar geheugen en ons verzekerd dat daar iemand voor langs zou komen.

En nu hopen wij dat wij dat allemaal nog mogen mee maken.
(We hadden gisteren al gehoord dat de wasmachine al langere tijd kapot was en dat daar nog steeds iemand naar moest komen kijken.)

Wij hebben het mooie weer aangegrepen voor een wandelingetje naar Venning Park. Onder de Pretoria-gangers is dit ook wel bekend als het “Rose-park” vlak bij Eastwood. En daar hebben de kinders een uurtje lekker gespeeld. (Lekker weer bij jullie in NL :-o)

Naast al die vakantie is het voor Thabo ook gewoon hard werken om zijn schoolwerk bij te houden. Dat is niet leuk, maar samen met zijn mem komen ze er wel door!

Vanmiddag is er natuurlijk weer gezwommen. En zie: Gloria begint steeds nieuwsgieriger te worden naar dat water. In haar mooie nieuwe badpak staat ze er nu al zélf in, geholpen door Thabo en Kya. En als ze even alleen zit, maakt ze ook zelf haar lichaam en armen tot de schouders nat.

Vlak voor het naar bed gaan is het tijd voor de inburgerings-cursus van Gloria en zingt ze samen met Thabo en Kya uit volle borst mee met K3: “Mama-sak-ke Boem-bah”.

Mama-sakke-boemba uit Pretoria.

Geen internet!

Pas wanneer je geen beschikking hebt over internet, dan gaan zo ineens allerlei mensen je e-mailtjes sturen! Er was er zelfs eentje bij die via een e-mailtje vroeg of we géén internet toegang hadden?!? ;-)

Maar alle gekheid op een stokje: We hadden er goed de pee in! De laatste dag in Hlala Panzi was een heerlijke ontspannen dag die we afsloten met het inpakken van onze spullen (Zie hieronder) en dus hadden we even geen tijd voor de weblog. Maar geen nood dat zou vast in de Rose wel goedkomen!? Dus niet!
Bij de Rose aangekomen waren wij onder de indruk van de ruimte die de cottage heeft. Maar dat ebde snel weg ’s avonds: De cottage is zo donker dat je zelfs overdag met stralend weer het licht op moet hebben en het is erg warm binnen.
Er is geen internet!
Wij moesten volgens de manager onderop het doosje (box) kijken voor de inlog-code. Euuuh, welk doosje? Vervolgens bleek het licht in de achterste kamer het niet te doen, de televisie alleen maar radio weer te geven & er kan geen dvd-speler aangesloten worden, de airco werkt niet en de TL-buizen in de keuken geven een ongelofelijk harde brom.

Maar om 18.00 uur was de ‘manager’ al vast voor het weekeinde vertrokken, en het personeel dat achtergebleven was kon ons met geen van onze problemen helpen.
De volgende ochtend bleef vervolgens het water doodleuk in de wasmachine staan en ging er niet meer uit! “Oh, was dat niet verteld? Die doet het niet meer.” Oh ja, en maandag is een ‘holiday’, dus dan is de manager er waarschijnlijk ook niet. Het telefoon-nummer van de manager dat we evt. konden bellen bij problemen geeft geen gehoor.

Kortom frustratie al om bij ons. Maar goed het internet is nu ‘gekraakt’ en de wasmachine is weer leeg, dus wij zien de zaken al weer wat vrolijker in.

Dan nu de weblog van de vorige dagen:


Donderdag 20 september: Rotsen in je huis!

Vergeef mij mijn adoratie, maar ik ben verliefd geworden op de huisje van Hlala Panzi. Het is zó onlogisch en eigenwijs gebouwd. En toch is het prachtig. Het huisje (gebouwd in 1958) is voornamelijk gelast door de gepensioneerde eigenaar die lassen als hobby had. Maar ook de tuin is met oog voor schoonheid en met grote eigenwijsheid aangelegd. Wat mij vooral raakt is de speelsheid waarmee hij de rosten (waar heel het erf op gebouwd is) verwerkt in zijn tuin en huis-ontwerp. De rotsen steken zelfs in je kamer door de vloer: onpraktisch maar grandioos!

Wij zijn ’s morgens nog even naar een ‘fameuze’ bakker gewandeld voor wat vers brood.

In de middag zijn Thabo en Kya nog een laatste keer op de grote rotsen in het midden van de tuin geklommen en hebben ze nog even gezwommen.

Gloria kreeg een kadootje: Een Nijntje rugzak. Zo kon ze vast haar spulletjes inpakken voor de verhuizing van de volgende dag.

Morgen gaan we naar de rechtbank, waar de rechter de procedure, voor wat het de Zuid-Afrikaanse overheid betreft, afrondt. Dan is ze in elk opzicht onze dochter: Gloria Paans!

Daarna rijden we direct met Liaan (of Martie) door naar Pretoria naar ons derde verblijf bij “The Rose”.

Vrijdag 21 september: De rechtbank

Al vroeg zijn we vertrokken naar de rechtbank met de eigenaar van Hlala Panzi: Jill. Zij wist ons onderweg veel te vertellen over Johannesburg

Het gerechtsgebouw (tussen de schilderswijk en de indische - islamitische buurt) is onveranderlijk lelijk en grauw. Van onder uit de kelder zijn we in een mum op de afdeling van de kinderrechter, waar we horen dat gelukkig de oude vertrouwde kinderrechter onze zaak behandelt. Dat maakt ons een stuk rustiger. Het wachten duurde voor de kinderen wel wat lang maar uiteindelijk liep de procedure in een ontspannen sfeer waarbij de kindertjes vrolijk samen speelden met de knuffels van de rechter en we maken dezelfde foto als destijds bij Thabo.

( http://thabo-paans.blogspot.com/2006/11/nu-is-het-officieel-thabo-paans.html )

Wij zijn nu officieel met zijn vijven!

Terug bij Hlala Panzi is Liaan er ook al met de bus en nemen we afscheid van Jill en haar team. Liaan vertelt onderweg naar Pretoria van alles over zijn land en de beide steden Johannesburg en Pretoria en hoe deze langzamerhand in elkaar groeien.

Aangekomen bij “The Rose” laden wij uit en zoeken wij onze weg naar Hatfield voor boodschappen. Dat blijkt niet moeilijk te zijn. Maar het valt wel op dat Zuid-Afrika erg haar best gedaan heeft om de omgeving van het voetbal-stadion “Loftus” mooier te maken voor de voetbalfans uit 2010. Er zijn nu zelfs goed verzorgde voetpaden aan béíde kanten van de weg!
Ook het winkelcentrum Hatfield is opgeknapt en uitgebreid met veel meer winkels en restaurantjes.

Na het boodschappen doen zwemmen de kinderen vrolijk in het mooie grote zwembad van “The Rose” terwijl hun ouders gefrustreerd op hun nagels beten (zie boven).
Jolanda heeft een mooi badpakje gekocht voor Gloria met Minnie Mouse (kleinste maat die ze hadden). Gloria vindt het badpak wel mooi, maar mem moest niet denken dat ze dat ging aan trekken! Voor geen goud gaat Gloria het water ín. Maar ze vind het wel mooi om mee te spelen.

Zaterdag en zondag 22 & 23 september: Opluchting

Vandaag (zondag) is er een wisseling in de wacht geweest van het personeel. De dames die nu dienst hebben zijn wat doortastender dan die van vrijdag en zaterdag. We mochten de wasmachine van het huisje hiernaast (de “big cottage”) gebruiken voor onze was: Juist! Dat is dus het huisje wat je hier boeken moet: Heeel groot en heeel netjes ingericht. En niet zo vreselijk donker!
De wasmachine hier werkt naar behoren en...
Zo waar; daar hadden we het ‘doosje’ van de manager; dat is namelijk de ‘router’ voor de internetverbinding. En daar stonden, onderop, drie codes waarvan er één ons toegang geeft tot het internet: Hoera, twee vliegen in één klap.

De kinderen hebben dit weekeinde heerlijk gespeeld in de tuin (zie foto’s) en een nieuw vriendinnetje gemaakt: Het dochtertje van één van de dames van “The Rose” (Mkato).

Morgen zou Lisl langskomen om wat papieren op te halen en wat afspraken te maken. Maar gezien de “holiday” verwachten wij dat dat wel dinsdag zal worden.


De warme zomergroeten uit Pretoria van de familie Paans.