Maar alle gekheid op een stokje: We hadden er goed de pee in! De laatste dag in Hlala Panzi was een heerlijke ontspannen dag die we afsloten met het inpakken van onze spullen (Zie hieronder) en dus hadden we even geen tijd voor de weblog. Maar geen nood dat zou vast in de Rose wel goedkomen!? Dus niet!
Bij de Rose aangekomen waren wij onder de indruk van de ruimte die de cottage heeft. Maar dat ebde snel weg ’s avonds: De cottage is zo donker dat je zelfs overdag met stralend weer het licht op moet hebben en het is erg warm binnen.
Er is geen internet!
Wij moesten volgens de manager onderop het doosje (box) kijken voor de inlog-code. Euuuh, welk doosje? Vervolgens bleek het licht in de achterste kamer het niet te doen, de televisie alleen maar radio weer te geven & er kan geen dvd-speler aangesloten worden, de airco werkt niet en de TL-buizen in de keuken geven een ongelofelijk harde brom.
Maar om 18.00 uur was de ‘manager’ al vast voor het weekeinde vertrokken, en het personeel dat achtergebleven was kon ons met geen van onze problemen helpen.
De volgende ochtend bleef vervolgens het water doodleuk in de wasmachine staan en ging er niet meer uit! “Oh, was dat niet verteld? Die doet het niet meer.” Oh ja, en maandag is een ‘holiday’, dus dan is de manager er waarschijnlijk ook niet. Het telefoon-nummer van de manager dat we evt. konden bellen bij problemen geeft geen gehoor.
Kortom frustratie al om bij ons. Maar goed het internet is nu ‘gekraakt’ en de wasmachine is weer leeg, dus wij zien de zaken al weer wat vrolijker in.
Dan nu de weblog van de vorige dagen:
Donderdag 20 september: Rotsen in je huis!
Vergeef mij mijn adoratie, maar ik ben verliefd geworden op de huisje van Hlala Panzi. Het is zó onlogisch en eigenwijs gebouwd. En toch is het prachtig. Het huisje (gebouwd in 1958) is voornamelijk gelast door de gepensioneerde eigenaar die lassen als hobby had. Maar ook de tuin is met oog voor schoonheid en met grote eigenwijsheid aangelegd. Wat mij vooral raakt is de speelsheid waarmee hij de rosten (waar heel het erf op gebouwd is) verwerkt in zijn tuin en huis-ontwerp. De rotsen steken zelfs in je kamer door de vloer: onpraktisch maar grandioos!
Wij zijn ’s morgens nog even naar een ‘fameuze’ bakker gewandeld voor wat vers brood.
In de middag zijn Thabo en Kya nog een laatste keer op de grote rotsen in het midden van de tuin geklommen en hebben ze nog even gezwommen.
Morgen gaan we naar de rechtbank, waar de rechter de procedure, voor wat het de Zuid-Afrikaanse overheid betreft, afrondt. Dan is ze in elk opzicht onze dochter: Gloria Paans!
Daarna rijden we direct met Liaan (of Martie) door naar Pretoria naar ons derde verblijf bij “The Rose”.
Vrijdag 21 september: De rechtbank
Al vroeg zijn we vertrokken naar de rechtbank met de eigenaar van Hlala Panzi: Jill. Zij wist ons onderweg veel te vertellen over Johannesburg
Het gerechtsgebouw (tussen de schilderswijk en de indische - islamitische buurt) is onveranderlijk lelijk en grauw. Van onder uit de kelder zijn we in een mum op de afdeling van de kinderrechter, waar we horen dat gelukkig de oude vertrouwde kinderrechter onze zaak behandelt. Dat maakt ons een stuk rustiger. Het wachten duurde voor de kinderen wel wat lang maar uiteindelijk liep de procedure in een ontspannen sfeer waarbij de kindertjes vrolijk samen speelden met de knuffels van de rechter en we maken dezelfde foto als destijds bij Thabo.
Wij zijn nu officieel met zijn vijven!
Terug bij Hlala Panzi is Liaan er ook al met de bus en nemen we afscheid van Jill en haar team. Liaan vertelt onderweg naar Pretoria van alles over zijn land en de beide steden Johannesburg en Pretoria en hoe deze langzamerhand in elkaar groeien.
Aangekomen bij “The Rose” laden wij uit en zoeken wij onze weg naar Hatfield voor boodschappen. Dat blijkt niet moeilijk te zijn. Maar het valt wel op dat Zuid-Afrika erg haar best gedaan heeft om de omgeving van het voetbal-stadion “Loftus” mooier te maken voor de voetbalfans uit 2010. Er zijn nu zelfs goed verzorgde voetpaden aan béíde kanten van de weg!
Ook het winkelcentrum Hatfield is opgeknapt en uitgebreid met veel meer winkels en restaurantjes.
Jolanda heeft een mooi badpakje gekocht voor Gloria met Minnie Mouse (kleinste maat die ze hadden). Gloria vindt het badpak wel mooi, maar mem moest niet denken dat ze dat ging aan trekken! Voor geen goud gaat Gloria het water ín. Maar ze vind het wel mooi om mee te spelen.
Vandaag (zondag) is er een wisseling in de wacht geweest van het personeel. De dames die nu dienst hebben zijn wat doortastender dan die van vrijdag en zaterdag. We mochten de wasmachine van het huisje hiernaast (de “big cottage”) gebruiken voor onze was: Juist! Dat is dus het huisje wat je hier boeken moet: Heeel groot en heeel netjes ingericht. En niet zo vreselijk donker!
De wasmachine hier werkt naar behoren en...
Zo waar; daar hadden we het ‘doosje’ van de manager; dat is namelijk de ‘router’ voor de internetverbinding. En daar stonden, onderop, drie codes waarvan er één ons toegang geeft tot het internet: Hoera, twee vliegen in één klap.
Morgen zou Lisl langskomen om wat papieren op te halen en wat afspraken te maken. Maar gezien de “holiday” verwachten wij dat dat wel dinsdag zal worden.
De warme zomergroeten uit Pretoria van de familie Paans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten